سخن مردم: حبیب قاسمی | امام خمینی (ره) چون شهاب نور در ژرفای شام کهکشان آسمان فتح را درنوردید وسرانجام در ۱۴خرداد سال ۱۳۶۸رحلت نمود.
امام خمینی در روز بيستم جمادى الثانى ۱۳۲۰هجرى قمرى مطابق با ۳۰شهريـور ۱۲۸۱ هجرى شمسى ( ۲۴ سپتامپر ۱۹۰۰۲ ميلادى) در شهرستان خمين از توابع استان مركزى ايران در خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد پـاى بـر خـاكدان طبيعت نهاد و در ۱۱۴۴ خرداد سال ۱۳۶۸هجری شمسی به ملکوت اعلی پیوست.
امام خمينى هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را كه مـى بايــست ابـلاغ كنـد ، گفته بـود و در عمـل نيز تـمام هستيـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـكار گرفته بـود.
اينك در آستـانه نيمه خـرداد خـود را آماده ملاقات عزيزى مى كنیم كه تمام عمرش را براى جلب رضاى خداوند صرف كرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او ، در مـقابل هيچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گريه نكرده بـود.
سروده هاى عارفانه اش همه حاكى از درد فـراق و بيان عطـش لحظه وصال محبوب بـود. و اينك ايـن لحظه شكـوهمنـد بـراى او ، و جانــكاه و تحمل ناپذير بـراى پيروانـش ، فـرا مـى رسيد. او خـود در وصيتنامه اش نـوشـته است : با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضميرى اميدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جايگاه ابــدى سفر مى كنـم و به دعاى خير شما احتياج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحيـم مى خـواهـم كه عذرم را در كوتاهى خدمت و قصـور و تقصير بپذيـرد و از مـلت امـيدوارم كه عذرم را در كـوتاهى ها و قصـور و تقصيـرها بـپذيـرنـد و بـا قــدرت و تصميـم و اراده بــه پيش بروند.
شگفت آنكه امام خمينـى در يكـى از غزلياتـش كه چنـد سال قبل از رحلت سروده است :
انتظار فرج از نيمه خرداد كشم سالها مى گذرد حادثه ها مى آيد
ساعت ۲۰/ ۲۲ بعداز ظهر روز شنبه سيزدهـم خـرداد ماه سـال ۱۳۶۸ لحظه وصال بـود. قــلبـى از كار ايستـاد كه ميليـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـويت احـيا كرده بـود. بــه وسيله دوربين مخفـى اى كه تـوسط دوستان امــام در بيمارستان نصب شده بـود روزهاى بيمارى و جريان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است.
وقتى كه گوشه هايـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ايـن ايـام از تلويزيون پخـش شـد غوغايى در دلها بر افكند كه وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممكـن نيست. لبها دائمـا به ذكـر خـدا در حـركت بود.
در آخرين شب زندگى و در حالى كه چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن ۸۷۷ سالگى تحمل كرده بود و در حاليكه چنديـن سرم به دست هاى مباركـش وصل بـود نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى كرد. در ساعات آخر ، طمانينه و آرامشى ملكـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانيت خـدا و رسالت پيـامبـر اكرم (ص) را زمـزمه مـى كـرد و بـا چنيـن حــالتى بـود كه روحـش به ملكـوت اعلى پرواز كرد.
وقتى كه خبر رحلت امــام منتشر شـد ، گـويـى زلزله اى عظيـم رخ داده است ، بغض ها تـركيـد و سرتاسر ايران و همـه كانـون هايـى كـه در جـهان بـا نام و پيام امام خمينـى آشـنا بـودنـد يــكپارچه گـريستند و بـر سر و سينه زدنـد. هيچ قلـم و بيـانـى قـادر نيست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غير قابل كنترل مردم را در آن روزها تـوصيف كند.
هنگامی که خبر رحلت جانگداز امام خمینی از رادیو منتشر گردید، بی شباهت به وقوع یک زلزله خوفناک نبود، چرا که همه مردم عاشق و دلسوز ایران که از مریدان و جان برکفان رهبر خود به شمار می‌آمدند، با قلب و روحی تکیده و زخم خورده به گریه و ناله درآمده و در جای جای سرزمین ایران، همگان سیاه پوش رحلت رهبر کبیر خود شدند.
شرایط و احوال آن ایام ملت را هیچ قلم و کلماتی قادر به توصیف نبوده و تنها تصاویر منتشر شده از این رویداد منعکس کننده عمق این فاجعه در دل مردم ایران بود
بدون شک تجلیل و تکریم امام راحل عظیم الشأن و تعظیم شخصیت والای ایشان، ادای دین به همه کسانی است که طی سالیان طولانی در راه تحقق آرمان انقلاب اسلامی جانفشانی نموده‌اند.
